Zasady Terapii Pedagogicznej .

Zasady terapii pedagogicznej

Właściwa organizacja pracy korekcyjno - kompensacyjnej  zależy przede wszystkim od przestrzegania przez terapeutę określonych zasad terapii pedagogicznej. Postępowanie zgodne z określonymi zasadami jest także warunkiem osiągnięcia założonych celów.
W literaturze nie ma zgodności co do ilości zasad, które powinny być respektowane w terapii pedagogicznej. 
I. Czajkowska, K. Herda (1989) wymieniają 6 zasad terapii pedagogicznej:

1.  Zasadę indywidualizacji środków i metod oddziaływania korekcyjnego,
2.  Zasadę powolnego stopniowania trudności w nauce czytania i pisania, uwzględniającego złożoność tych czynności i możliwości percepcyjne dziecka,
3.  Zasadę korekcji zaburzeń: ćwiczenia przede wszystkim funkcji najgłębiej zaburzonych i najsłabiej opanowanych umiejętności,
4.  Zasadę kompensacji zaburzeń: łączenia ćwiczeń funkcji zaburzonych z ćwiczeniami funkcji niezaburzonych w celu tworzenia właściwych mechanizmów kompensacyjnych,\
5.  Zasadę systematyczności,
6. Zasadę ciągłości oddziaływania psychoterapeutycznego. 

Zbiór zasad opracowany przez I. Czajkowską i K. Herdę nie uwzględnia postawy i cech osobowościowych, jakie powinien posiadać terapeuta, a jedynie "techniczny wymiar" tego zagadnienia. Z tego też względu należy przytoczyć także propozycje innych badaczy

B. Zakrzewska (1976) proponuje 5 zasad reedukacji:

1. Zasadę indywidualizacji programu reedukacji,
2.  Zasadę atmosfery życzliwości i serdeczności,\
3. Zasadę współdziałania z domem i szkołą,
4.  Zasadę sukcesu dziecka od początku reedukacji,
5. Zasadę utrzymywania u dziecka zainteresowania pracą.

Z. Sękowska (1998) wyróżniła 5 zasad terapii pedagogicznej:

1.  Zasadę indywidualizacji,
2.  Zasadę celowości,
3.  Zasadę wszechstronności,
4. Zasadę życzliwości,
5.  Zasadę optymizmu pedagogicznego.

Kluczowe znaczenie w terapii pedagogicznej ma indywidualizacja pracy korekcyjno - kompensacyjnej, wymagająca od terapeuty plastyczności w działaniu i myśleniu. Wszyscy cytowani badacze zasadę indywidualizacji wymieniają na pierwszym miejscu. Każdy przypadek dziecka dyslektycznego jest inny w zależności od przyczyn i objawów specyficznych trudności w czytaniu i pisaniu oraz rodzaju zaburzeń czasami z nimi współwystępujących (np. zaburzenie lateralizacji, dyskalkulia, zespół ADHD, depresja, nadlękliwość, zaburzenia zachowania). Dlatego różne muszą być oddziaływania psychopedagogiczne. Niezbędne jest zatem przede wszystkim uwzględnienie indywidualnych potrzeb i możliwości każdego dziecka dyslektycznego.

LITERATURA

Czajkowska I, Herda K.: Zajęcia korekcyjno - kompensacyjne w szkole. WSiP, Warszawa 1989.
Sękowska Z.: Wprowadzenie do pedagogiki specjalnej. WSPS, Warszawa 1998.
Zakrzewska B.: Reedukacja dzieci z trudnościami w czytaniu i pisaniu. WSiP Warszawa 1976.